Otvorena samostalna izložba slika Darka Аurđevića

Nedostatak vremenske distance prema brzom smenjivanju događaja sadašnjice, dovodi do, naizgled, neuređenog haosa u umetničkom svetu. Nizanje afera, munjevita sociokulturološka kretanja  kolebaju, iz časa u čas,  putanju po kojoj se kreće naša planeta Zemlja. Promenljive u ovom obrascu ritam tog kretanja čine neuravnoteženim, nepredvidljivim,  ponekad čak i iskonskim, primitivnim, gotovo divljim.

Biti umetnik savremenog doba, biti slikar velikih antagonizama, težak je i zahtevan zadatak uprkos slobodi koju donose današnji umetnički pravci ili potreba da se sve negde svrsta i sistematizuje. Umetnik je preteča svog vremena, on predviđa i najavljuje događaje. Između njega i budućnosti zid je nekad previsok, ponor predubok, pa otuda i oprezni termin teoretičara kao što su “postmoderna”, “antiumetnost” …

Darko Djurdjević je jedan od onih koji pokušavaju da uhvate ovaj nepravilni ritam haosa. Kako god bilo, originalna je njegova zamisao da se fovističkom bojom katarzira energija stvaralaštva koja umetnika čini nemirnim i istovremeno maksimalno spremnim. Akcija kreće postavljanjem osnovnih boja u ravan slike, jarkocrvene, žute ili sjajne i transparentne plave, postavljanjem linija, prostora i perspektive. Događa se geometrijski vrtlog u kome njegova umetnička pobuna dobija na snazi. Ubrzavaju se i kreću linije čineći prostor definisanim lavirintom po kome luta čovečanstvo. Organski oblici, simboli i znakovi koje Darko postavlja treba pratiti kao put prema izlazu, na čijem kraju ne zjapi provalija. On je umetnik tragač kome se može verovati. Prostor njegove slike je uređen, siguran i stalan i ako se pažljivo njime kreće, može postati utočište. Prepoznatljivi su simboli: točka kao večitog kruga kretanja stvari, oka kao svevideće sile, svetla kroz otvor na izlazu iz dugačkog tunela patnje i pomešanih emocija koje prate anonimnog građanina Sveta… Ovaj slikar je vedri filantrop koji svoja iskustva u življenju i bitisanju nesebično deli sa drugima. On pokazuje izlaz svakom čitaču svoje poetike. Ekspresivnost i lirika, geometrija i organski oblici nisu više u njegovom delu suprotni polovi a upravo taj jedinstveni spoj čini to delo originalnim a njegov izraz prepoznatljivim.